Theuwis.nl

Waar Frederik zich mee bezighoudt

In de voetstappen van Tesla, soort van (deel 1)

In augustus ging ik op een onverwachte reis. Met een volledig electrische auto (‘EV’ voor insiders), twee mensen die ik niet kende, en vol interesse reed ik door 11 landen. Een reis vol experiment, verrassing en lering. Hierbij deel 1 van het lange verhaal vol (bewegend) beeld.

De reis kwam volledig in het teken te staan van een slogan vol waarheid: “Niet de bestemming, maar de reis is het doel”. Toch had de reis nooit gebeurd zonder een bestemming te beogen. Coen had namelijk een reis in gedachten als ode aan Nikola Tesla. We zouden naar zijn geboortedorp Smiljanin Kroatië rijden, en terug. 3000 kilometer… In 6 dagen… In een auto die elke 200 kilometer minimaal een half uur moet opladen… What could possibly go wrong…

Nikola Tesla

Wie iets over Nikola Tesla leest, komt al snel in een filmisch verhaal terecht. Of je nou de woorden óver hem of die van hemzelf hoort, de vindingrijkheid, het diepzinnige en het onrechtvaardige drama laat menigeen niet ongeroerd. Het technische genie dat vanuit een pre-industrieel tijdperk (geboren in 1856) zijn tijdsgenoten ver voorbij vloog met zijn fijngevoelige geest en inventieve creatiedrift en daarmee de oervader werd van onze huidige technologische samenleving, zonder daar concreet voor erkend te worden in zijn eigen leven. Maar zoals hij zelf ook zei, refererend aan zijn uitvindende collega’s: “de huidige tijd is van hen, maar de toekomst is van mij”. Die toekomst, dat zijn wij en wij zijn van hem. Al kent hij ons niet, en wij hem maar amper.

Tesla was door de massa al snel vergeten na zijn overlijden in 1943. 700 patenten op zijn naam, en dat zijn naam aan menig uitvinding werd verleend, maakte hem waarschijnlijk een relikwie voor technofielen, maar voor jou en mij was het iemand die wij nooit tegenkwamen. Tot Elon Musk verscheen. Musk zorgde met zijn ambitieuze elektrische automerk Tesla voor een comeback, en zal menig nerd en informatiejunkie op het pad hebben gebracht van deze man, zijn markante geschiedenis en briljante inzichten.

Ik kwam hem via een andere weg tegen. Jaren geleden kwam ik namelijk via bijna occulte interesses op Nikola Tesla. Ik zat bij een vriend regelmatig te mediteren tussen twee grote spiralen van koper, die een oscillerend magnetisch veld creëren door het kastje waar ze op waren aangesloten. De frequentie van dit veld zou een helende werking kunnen hebben op celniveau. Ik nieuwsgierig, en enigszins op m’n hoede voor pseudowetenschap en tin foil hats. Met een rustige blik naar binnen, m’n lijf voelend, zat ik er dan af en toe een kwartier of meer tussen. Nu heeft rustig stil zitten, zeker waar het gepaard gaat met een concentratie-oefening of mediterend besef sowieso al een helende werking op mij, maar m’n kritische houding werd verrast met een fijn-tintellig gevoel wat m’n lijf dieper deed ontspannen en de poriën van m’n uiterlijke en innerlijke zintuigen meer deed open gaan. Kwam dit door een vorm van placebo-effect of was het de echte werking van de meter grote spiralen? Ik wist het niet en durfde geen harde mening te vormen. Meditatie laat zich sowieso niet van buiten afdwingen, gezien het om aandacht draait. Maar een diepe fascinatie voor dit mysterieuze apparaat was er wel. de 20 jarige Frederik voelde zich (en nog steeds) een soort ontdekkingsreiziger.

Op een dag werkte het apparaat niet goed, er was een raar geluid, dus maakte ik het kastje open. Samen met de handleiding ontdekte ik daar een Tesla-coil. Een spoel die, zoals ik leerde, in veel elektrische apparaten wordt gebruikt. Dit was m’n eerste kennismaking met de naam, echter was zijn bijdrage aan dit apparaat veel groter dan deze spoel. Toen ik na mijn ongeslaagde ‘operatie’ wat meer informatie opzocht over de fabrikant en achterliggende techniek vond ik dat een Rus in de jaren 20 op basis van uitvindingen van Nikola deze medische apparaten had ontwikkeld. Eigenlijk had Nikola, zoals ik pas later in zijn autobiografie las, deze technieken ontwikkeld en beschikbaar gemaakt en zijn ze door deze Rus toegepast en vermarkt. Nikola was dus de man achter deze boeiende glanzende spiralen, maar geenszins een man die een occulte indruk op me maakte. Ik ontdekte iemand met een fascinatie voor elektriciteit als fenomeen. En dat in de tweede helft van de 19e eeuw! M’n ogen krijgen nog steeds een glinstering als ik terugdenk aan hoe ik deze man ‘ontdekte’, het was een schatkist. Een schatkist die ik nu na 10 jaar weer mag openen. Maar hoe kwam ik nou ookweer op deze (soort van) pelgrimstocht terecht?

Piet en Coen

Op een warme avond in juni belde Piet van Beurden mij. Ik lag op het Perzische tapijt in m’n woonkamer met m’n vriendin te praten. “Gek”, dacht ik. Ik kende Piet toen namelijk helemaal niet zo goed, en als je ‘s avonds wordt gebeld verwacht ik een goede reden. Nieuwsgierig nam ik op, nog altijd liggend op het tapijt, en ik besefte me dat er iets zou gaan gebeuren. Alle vorige keren (dat waren er maar vier) dat ik Piet had gesproken kwam daar altijd iets creatiefs uit en ik kan ze nog altijd allemaal voor de geest halen. Deze bewuste avond liep het gesprek zo:

“Hey Frederik, met Piet.”
“Hey Piet, hoe is het?”
“Ja goed joh, ik heb een vraagje. Heb jij iets te doen in de week van 13 augustus?”
“Uhhmmm, dan werk ik in principe, ik ben net terug van vakantie. Hoezo?”
“Nou, een collega en ik hebben een reis naar Kroatië gewonnen en ik dacht dat jij wel mee zou willen. We rijden in zes dagen heen en weer.”
“Klinkt tof. Ik ga even kijken of ik mee kan. Ik bel je van de week”
“Is goed. Joe”
“Joe, doeg”

Kort maar krachtig.

De volgende dag had ik op m’n werk geregeld dat ik vrij kon zijn die week. Zeker was ik echter nog niet van mijn reis, want Piet bleek ongeveer 42% van het verhaal te hebben verteld. Toen ik hem sprak om te vertellen dat ik kon gaan, legde hij de situatie verder uit. Hij had samen met collega Coen een prijsvraag beantwoord. De prijsvraag was uitgezet door Amber, een bedrijf dat elektrische huurauto’s levert aan organisaties (en inmiddels ook steden). In de prijsvraag vroegen zij een reis in te sturen en het leukste idee kreeg gratis de huur en het opladen van een van hun BMW i3s. Piet had Coen op de prijsvraag geattendeerd en Coen had dus het leukste idee en zo mochten ze op reis. Piet wilde wel mee, maar zijn vader zou voor een heftige operatie het ziekenhuis in moeten. Hij zocht dus een vervanger en ook al kende Coen en ik elkaar niet, was dat volgens hem een goed idee. Zo is Piet. Ik had er meteen nog meer zin in, want in zes dagen heen en weer crossen in een elektrische auto leek me al een beleving, maar met onbekende personen geeft dat nog net die extra onwennigheid die zo bij mooie avonturen lijkt te horen. Overigens liet hij nog steeds in het midden wat nou zo leuk was aan Coens idee dat zij de prijsvraag hadden gewonnen.

Coen belde mij een paar dagen later om wat af te spreken. Net voor zijn fietstocht door de VS konden wij nog even een lunch delen bij zijn werk. Daar vertelde hij het volledige verhaal: “Ik wil niet zo maar naar Kroatië, maar naar de geboorteplaats van Nikola Tesla. Een soort pelgrimstocht of ode aan de bedenker van elektromotor.” Er bekroop mij een kleine euforie. “Ja! Natuurlijk!”

En zo begon wat nu resulteert in dit verhaal. Vol verwachtingen op reis open en neer naar Kroatië. Althans dat dachten we. De reis, en niet de bestemming, bleek het enige doel haalbaar.

Tijdens de reis hield ik een reisblog bij via polarsteps. Hieronder de landkaart met de verschillende ‘steps’. Het is een collectie kleine verhaaltjes van moment tot moment. Ik schreef ze via m’n smartphone, vaak achterin de auto of tussendoor wanneer we moesten opladen. Het bood een manier om systematisch verslag te doen van de reis. Zo leerden we dat we 15 keer een grens zijn overgegaan en 18 keer (goed) hebben opgeladen terwijl we 3151km reden door 11 landen.

Voor dit deel laat ik het hierbij. De oplettende kijker zal ontdekken dat we Kroatië wel aandeden, maar dat echt bleef bij 50 meter het land in en terug. Via polarsteps zal je ontdekken hoe dat kwam. In deel 2 van dit reisverslag zal ik uit de doeken doen hoe het was om met twee onbekenden 6 dagen in een kleine auto te zitten. Op watvoor gesprekken kwamen we? Wat leerde ik van EV’s? Wat leerde ik van een vluchteling? Wat leerde ik van Kroatische doanes? En wat leerde ik over mezelf?

Kan je niet wachten? Bekijk hier dan alvast de aftermovie die Ammar maakte.

Next Post

Previous Post

© 2024 Theuwis.nl

Theme by Anders Norén