Breda, 13 september 2018, Oase van Reflectie
De oase stroomt vol. Iedereen gaat zitten op de kussens en kijken mij aan. Ze verwachten dat ik iets ga doen. Ik vraag hen wat. “Een dansje”, zegt er één. Ik beweeg me wat sierlijk en vraag ze waarom ze iets van me verwachten. “Omdat we net hebben opgetreden”, zeggen een paar in koor. Ze willen even ‘chillen’ en kennelijk hoort daar vermaak van mij bij.
Ik ken de meesten. Ze maken theater en werken daar fulltime aan. Ze hebben hier opgetreden en ze houden ervan mij een beetje te plagen door me voor het blok te zetten. Dit zijn acteurs die zelfs buiten hun officiële optredens acteren. Vaak laten ze mensen geloven dat ze een beetje dom zijn of net als kinderen. Mensen geloven hen, vaak niet twijfelend aan wat ze zien. Dit, zijn de acteurs van Tiuri.
Sander vraagt hen naar bullshit jobs; werk waarvan mensen zelf aangeven dat het onzinnig is. Ze herkennen het niet echt. Zelf vinden ze hun werk waardevol. Werk wat niet waardevol is, is als een vloek, zegt de jongen naast Sander. Wanneer hem wordt gevraagd wat voor talenten hij heeft, vertelt hij over fitness en rapt een stuk. Geen schaamte, geen rem. Dit zijn mensen die door velen worden gezien als gehandicapt. Praktisch zijn ze dat ook, ze kunnen sommige dingen niet zelfstandig. Maar als het gaat om expressie en menselijkheid, wie is er dan gehandicapt? Melanie? Die hier voor vreemden een improvisatieballet opvoert? Of ik, die het nog steeds ongemakkelijk vindt om talenten te tonen die buiten m’n c.v. vallen?
Nadat Tiuri onze oase had verrijkt, schuift er een professor aan. Ook zit er een jonge International Business student en een jonge man met blauw overhemd en blauwe colbert. Het hart wordt gevolgd door het hoofd. Woorden stromen makkelijk van hoofd naar hoofd. Languit liggen de bezoekers op de zitzakken en zien de gedachten voorbij komen. We voelen ons weer lekker gemakkelijk, op de automatische piloot.
Een vlogger zoekt ons op. Deze flitsende influencer maakt duidelijk wat ze van haar werk vindt: “Dit is de laatste keer dat ik dit doe.” Vloggend schrijft ze zich in voor onze e-magazine. Ik ben benieuwd of ze hem gaat lezen. Komende editie gaat over kwetsbaarheid.